آکادمی و موسسه علمی پژوهشی ابن سینا

آیا حافظه کاری افراد تحت درمان نگهدارنده متادون و بوپرنورفین تفاوت معناداری دارد؟

با توجه به یافته های به دست آمده از انجام پایان نامه ارشد روانشناسی حاضر می توان نتیجه گرفت بین دو گروه تحت درمان نگهدارنده با متادون و بوپرنورفین از نظر حافظه کاری تفاوت معناداری وجود داشت. میانگین نمرات حافظه کاری در گروه تحت درمان با بوپرنورفین بالاتر از گروه تحت درمان با متادون است. این یافته ها، با نتایج پژوهش های سویکا و همکاران (2005)، گیاکموزی و همکاران (2008)، رپیلی و همکاران (2009)، رپیلی و همکاران (2011) هم خوانی دارد و این پژوهشگران نیز به نتایج مشابهی دست یافتند. یک تبین احتمالی این است که استفاده از مواد مخدر ممکن است اثرات منفی بر روی عملکردهای شناختی مخصوصاً حافظه کاری بگذارد (رپیلی و همکاران، 2011). متادون جریان خون مغز را کاهش می دهد بخصوص قشر فرونتال چپ افرادی که متادون مصرف می کنند بزرگ تر از راست است (عدم تقارن) در حالی که در مورد بوپرنورفین گزارشی که باعث کاهش جریان خون مغز شود به دست نیامده است (رپیلی و همکاران، 2007). به طور کلی کاهش جریان خون مغز با سوءمصرف مواد مخدر همراه است و باعث تغییراتی در نسخه، چند انتقال دهنده عصبی از جمله کاتکول آمین ها و استیل کولین می شود. کاتکول آمین ها برای یکپارچگی حافظه کاری مهم هستند در حالی که استیل کولین برای یادگیری و تثبیت حافظه مهم است (رپیلی و همکاران، 2007). با توجه به یافته ها، درمان نگهدارنده بوپرنورفین بر عملکردهای شناختی سوءمصرف کنندگان مواد مخدر اثر گذارتر است. بوپرنورفین آگونیست نسبی گیرنده مو است و آنتاگونیست قوی گیرنده کاپا است و اثرات متقابل کمتری با خواب آورها دارد و در نتیجه در مقایسه با متادون افراد اختلال شناختی کمتری را نشان می دهند. یافته های تجربی نشان داده است آگونیست گیرنده مو و بنزودیازپینها اثر منفی در تثبیت حافظه دارند (کوران، 1999؛ کوران و همکاران، 2004؛ ایزکیدو و میدینا،1991؛  نقل از رپیلی، 2014).

آیا حافظه کلامی افراد تحت درمان نگهدارنده متادون و بوپرنورفین تفاوت معناداری دارد؟

در راستای پاسخگویی به سؤال دوم یافته های به دست آمده از انجام پایان نامه ارشد روانشناسی حاضر نشان داد که بین دو گروه تحت درمان با متادون و بوپرنورفین از نظر حافظه کلامی تفاوت معناداری وجود داشت. میانگین نمرات حافظه کلامی در گروه تحت درمان با بوپرنورفین بالاتر از گروه تحت درمان با متادون بود. این یافته‏ها، با نتایج پژوهش های گیاکموزی و همکاران (2008)، رپیلی و همکاران (2007)، رپیلی و همکاران(2011) هم خوانی دارد. متادون به عنوان آگونیست کامل (مو) انتشار استیل کولین را مختل می کند و در نتیجه باعث اختلال در حافظه کلامی در مقابل بوپرنورفین که آگونیست نسبی است می‏شود (رپیلی و همکاران، 2007). افرادی که تحت درمان طولانی مدت با بوپرنورفین هستند بهبودی شناختی بیشتری در مقایسه با افرادی که تحت درمان با متادون هستند نشان می دهند. بنابراین بوپرنورفین ممکن است دارای اثرات بازسازی  شناختی باشد ولی متادون فاقد این اثرات است (اسپیگا و همکاران، 2008؛ نقل از رپیلی 2014). با توجه به یافته ها، درمان نگهدارنده بوپرنورفین بر عملکردهای شناختی سوءمصرف کنندگان مواد مخدر اثر گذارتر است. بوپرنورفین آگونیست نسبی گیرنده مو است و آنتاگونیست قوی گیرنده کاپا است و اثرات متقابل کمتری با خواب آورها دارد و در نتیجه در مقایسه با متادون افراد اختلال شناختی کمتری را نشان می دهند. یافته های تجربی نشان داده است آگونیست گیرنده مو و بنزودیازپینها اثر منفی در تثبیت حافظه دارند (کوران، 1999؛ کوران و همکاران، 2004؛ ایزکیدو و میدینا، 1991؛ نقل از رپیلی، 2014).

جهت دانلود فایل کمکی انجام پایان نامه ارشد روانشناسی کلیک کنید

در صورت داشتن هرگونه سوال و یا نیاز به مشاوره در زمینه نحوه انجام پایان نامه ارشد روانشناسی با ما در ارتباط باشید.