آکادمی و موسسه علمی پژوهشی ابن سینا

مقدمه 

در انجام پایان نامه ارشد برنامه ریزی درسی حاضر در این فصل یافته های به دست آمده از انجام پایان نامه ارشد حاضر را مورد بحث و بررسی قرار می دهیم و سپس محدودیت ها و موانع موجود در انجام پایان نامه برنامه ریزی درسی حاضر را بیان کرده و پیشنهاداتی مبتنی بر نتایج حاصل، به محققان دیگر، برنامه ریزان درسی و آموزشی و سایر دست اندرکاران تعلیم و تربیت ارائه می دهیم. این پژوهش بر اساس طرح نیمه آزمایشی صورت گرفت و پس از جمع آوری اطلاعات و تجزیه و تحلیل آن با استفاده از آمار توصیفی و همچنین    T  مستقل در سطح آمار استنباطی، به بررسی تفاوت ها پرداختیم. حال به بررسی نتایج حاصل از پژوهش حاضر در رابطه با فرضیه ها می پردازیم.

بحث ونتیجه گیری

آموزش خلاقیت در دوران کودکی و دبستان از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. از طرفی در رویکرد های جدید آموزشی، می توان از یادگیری مشارکتی به عنوان فعالیتی ارزشمند در پرورش خلاقیت دانش آموزان استفاده به عمل آورد. اگر نظر متخصصان را بپذیریم، باید قبول کنیم که اغلب دانش آموزان از قدرت بالقوه خلاقیت برخوردار می باشند، زیرا آنان قادرند برای حل مسائل و مشکلات فکر کنند، و برای آن ها راه حل بیابند.
مدرسه به عنوان يکي از اجزاي مهم نظام آموزشي مي تواند بر فرايند تفکر و مهارت هاي ذهني و شيوه‌هاي يادگيري دانش آموزان تأثير شگرف بگذارد تا به راحتي بتواند در جهت تفکر نو و انتقادي و کشف مجهولات پيش برود و راه حل مناسبي براي مشکلات ارائه دهد. بدين ترتيب مدرسه مي تواند کانوني جهت يادگيري و پرورش افکار خلاق باشد.
محيط مدرسه از جنبه هاي مختلفي مانند شرايط فيزيکي (ديوارها، کلاس، ابزار و اشياء موجود در مدرسه) و روابط عاطفي ميان افراد، نقش مدير و ناظم بويژه معلم، روابط دانش آموزان با معلم، روابط دانش آموزان با يکديگر، بر انگيزه یادگیری و خلاقيت تأثير مستقيم دارد. معلم در مدرسه بعنوان يک الگو نقش كليدي ايفاء مي‌کند. در واقع اهميت او در زندگي کودکان و نوجوانان مستعد و خلاق بيشتر روشن مي گردد. شايان ذکر است معلم شکل دهنده جو کلاس است و مهمترين نقش را در پرورش خلاقيت دانش آموزان برعهده دارد و مي‌تواند اين نقش را از طريق به کارگیری روش هاي تدريس مناسب در کلاس به انجام رساند. 
 با این وجود می توان اذعان داشت که شیوه های آموزشی و یاددهی-یادگیری، با رشد خلاقیت و پیشرفتت تحصیلی شاگردان ارتباط مستقیم دارند؛ معلم می تواند با ایجاد موقعیت های پویای یادگیری، دانش آموزان را یاری دهد تا با توجه علایق و توانایی های خود دست به تجربه و یادگیری بزنند و بدین ترتیب زمینه  های ظهور خلاقیت را در آن ها فراهم آورند یا با شیوه های سنتی آموزش که در آن دانش آموزان نقش منفعل دارند انگیزه و خلاقیت دانش آموزان را از بین ببرند. در این ارتباط نتایج تحقیقات نشان می دهند که هر اندازه افراد در جریان یادگیری بیشتر درگیر شوند و برای یافتن پاسخ مسائل بیشتر فعالیت کنند، بهتر قادر خواهند بود از خلاقیت و قدرت تفکر خود استفاده به عمل آورند. همچنین خلاقیت می تواند از طریق انجام آزمایش ها و تجربه های گروهی توسعه یابد، پس باید زمینه کسب تجربه و آزمایش را از طریق ایجاد محیط های مشارکتی برای دانش آموزان فراهم کنیم تا با به کار انداختن قدرت تخیل دانش آموزان به شیوه ای کنجکاوانه آن ها را در عمق بخشیدن و توجه کردن به محیط اطرافشان یاری کنیم، در حالی که اهمیت ندادن به این مسأله در محیط مدرسه می تواند خلاقیت کودکان را از بین ببرد.
به طور کلی روش تدریس مناسب در مدارس نه تنها باعث می شود که خلاقیت و پیشرفت تحصیلی کودکان رشد یابد، بلکه دانش آموزان را برای دنیای فردا که مسأله و مشکلات فراوانی دارد، آماده حل مسأله، خلاقیت و نوآوری و پیشرفت می کند. پس لازم است تا جامعه در آگاه کردن معلمان به انواع روش های فعال، تلاش کنند تا معلمان از روش های مناسب از جمله روش مشارکتی در کلاس خود استفاده کنند، کنجکاوی کودکان را برانگیزند و شرایط مناسب تری را برای پرورش خلاقیت و پیشرفت تحصیلی کودکان ایجاد کنند. 
وقتی کلاس به شیوه مشارکتی اداره می شود و دانش آموزان در گروه های کوچک قرار می گیرند، به علت روابط دوستانه ای که بین دانش آموزان وجود دارد، دانش آموزانی که تا به حال نتوانسته اند به دلایل مختلف از جمله کم رویی در کلاس اظهار نظر کند، راحت تر می توانند در گروه خود ابراز عقیده و نظر کنند و ذهنشان نسبت به خیلی از مسائل گشوده تر شود، آن ها با هم به تفکر می پردازند و این تفکر گروهی نوعی هم افزایی تفکر را به همراه دارد که می تواند در بالا رفتن سطح تفکر همه دانش آموزان و به تبع آن خلاقیت و پیشرفت تحصیلی آن ها تأثیر فراوانی داشته باشد.  همچنین در این روش سؤال ها و نظرهای دانش آموزان نادیده انگاشته نمی شود، تنبیه وتحقیری در کار نیست، رقابت به معنای منفی آن وجود ندارد و هر چند وقت یک بار نیز گروه مورد تشویق قرار می گیرد و همه این موارد باعث فراخی فکر می شوند که با خلاقیت و پیشرفت تحصیلی رابطه مستقیمی دارد.   
بنابر نتایج به دست آمده از تحقیقات صورت گرفته در این زمینه و همچنین نتیجه حاصل از انجام پایان نامه برنامه ریزی درسی حاضر و نیز با توجه به مبانی نظری نشان داده شده است که بیشتر مکاتب فلسفی به فعال بودن دانش آموزان در امر آموزش تأکید دارند و معتقدند که آموزش مخصوصا در سال های اولیه مدرسه و در سنین پایین باید محسوس و عملی باشد و دروسی مثل علوم تجربی که آموزش آن ها بیشتر بر پایه آزمایش و تجربه است باید آموزش محور و فعال باشند. و نیز باید در نظر داشت که توجه به خلاقیت امری ضروری در زندگی و مدرسه است و خلاقیت با انجام کارهای گروهی و مشارکتی افزایش میابد.
 به منظور تأثیر روش یادگیری مشارکتی بر افزایش خلاقیت و پیشرفت تحصیلی در درس علوم تجربی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی، دو گروه 22 و 23 نفری به عنوان نمونه آماری از بین دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی مدارس پسرانه شهرستان کوهدشت در سال تحصیلی90-89 انتخاب شد. سپس به هر گروه (کنترل و آزمایش) که به طور تصادفی انتخاب شده بودند، پیش آزمونی داده شد. هدف از اجرای پیش آزمون بررسی توانایی های دانش آموزان قبل از آموزش به شیوه مشارکتی و کنترل هر چه بیشتر آن ها بود. سپس به مدت 6 جلسه و  هر جلسه در دو وقت 45 دقیقه ای، آموزش با استفاده از  این شیوه(روش یادگیری مشارکی) برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل تحت شرایط مشابه در معرض متغیر مستقل قرار نگرفت. پس از اتمام جلسات آموزشی گروه آزمایش، پس آزمونی از هر دو گروه کنترل و آزمایش به عمل آمد، تا میزان خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در طول دوره آموزشی سنجیده شود. در نهایت داده های حاصل از آزمون های اجرا شده بر روی گروه ها تجزیه و تحلیل شد. در ادامه توضیحاتی در ارتباط با نتایج به دست آمده از انجام پایان نامه برنامه ریزی درسی حاضر ارائه می دهیم.

جهت دانلود فایل کمک آموزشی انجام پایان نامه ارشد و رساله دکتری برنامه ریزی درسی کلیک کنید

در صورت داشتن هرگونه سوال در ارتباط با نحوه انجام پایان نامه ارشد و رساله دکتری برنامه ریزی درسی و یا آموزش و مشاوره در زمینه انجام پایان نامه ارشد و رساله دکتری برنامه ریزی درسی  با ما در ارتباط باشید.