خلاصه آنچه خواهید خواند
برای انتخاب آزمون آماری مناسب باید هم نوع فرضیه (تفاضلی، همبستگی یا توصیفی) و هم نوع مقیاس دادهها (اسمی، ترتیبی، فاصلهای یا نسبتی) را مدنظر قرار داد؛ برای فرضیههای تفاوت میان دو گروه با دادههای فاصلهای یا نسبتی از آزمون t مستقل و برای دادههای زوج از t زوجی استفاده میشود، در حالی که برای مقیاسهای ترتیبی یا زمانی که فرض نرمال بودن برقرار نیست، آزمونهای ناپارامتریک مانند مان-ویتنی یا ویلکاکسون مناسبترند؛ برای بررسی رابطه بین دو متغیر پیوسته آزمون همبستگی پیرسون یا اسپیرمن به ترتیب برای دادههای نرمال و ناپارامتریک کاربرد دارند و برای دادههای اسمی آزمون کای-مربع یا ضریب فی و کرامر مناسب است؛ همچنین در تحلیلهای چندمتغیره و هنگام وجود بیش از دو گروه باید از ANOVA و آزمون کوکران-والیس یا روشهای ناپارامتریک چندگروهی استفاده کرد، و در همه موارد باید مفروضات هر آزمون (نرمال بودن، همگنی واریانسها، استقلال مشاهدات) بررسی شوند تا نتیجهگیری استنتاجی معتبر باشد.
                             
                            انتخاب آزمون مناسب برای هر نوع فرضیه و مقیاس
در دنیای پژوهش و تحلیل دادهها، انتخاب آزمون آماری مناسب شبیه انتخاب ابزار درست برای تعمیر یک ساعتِ حساس است: اگر ابزار مناسب را نداشته باشید، نتیجه یا ناقص خواهد بود یا بهطور کامل اشتباه. این مطلب تلاش دارد به زبان ساده، اما دقیق و کاربردی، شما را با تنوع آزمونها، نوع فرضیهها، و مقیاسهای اندازهگیری آشنا کند تا در پژوهش، انجام پایان نامه یا تحلیل دادههایتان تصمیمهای مطمئنتری بگیرید. 
چرا شناخت نوع فرضیه و مقیاس مهم است؟ 
قبل از اجرای هر آزمون آماری باید بدانیم:
	- فرضیه تحقیق چگونه است: آیا اختلاف بین گروهها مورد نظر است؟ یا رابطه بین دو متغیر؟ یا بررسی پیشبینی یک مدل؟
 
	- مقیاس متغیرها چیست: اسمی، ترتیبی، فاصلهای یا نسبتی؟ زیرا بسیاری از آزمونها براساس نوع داده و فرضیات توزیع (نرمال یا غیرنرمال) قابل اجرا هستند. استفاده نادرست از آزمون میتواند به نتیجهگیری اشتباه منتهی شود و سالها تلاش پژوهشی را تحت تأثیر قرار دهد!
 
تقسیمبندی کلی آزمونها بر اساس هدف
	- مقایسه میانگینها/میانهها بین گروهها
 
	- بررسی رابطه/همبستگی بین متغیرها
 
	- آزمون تناسب/توزیع (مثلاً آیا توزیع مشاهدهشده با توزیع مورد انتظار سازگار است؟)
 
	- آزمونهای رگرسیونی و مدلسازی (پیشبینی و اثرگذاری)
 
	- آزمونهای پارامتریک در برابر ناپارامتریک
 
مقیاسهای اندازهگیری و نکات کلیدی
	- اسمی (Nominal): دستهبندیهای بدون ترتیب (مثلاً جنسیت، شهر، رنگ)
	
		- مناسب برای: تحلیل فراوانی، تست طیفبندی، کایدو
 
	
	 
	- ترتیبی (Ordinal): دستهبندی با ترتیب اما بدون فواصل مساوی مشخص (مثلاً درجه رضایت: بسیار کم تا بسیار زیاد)
	
		- مناسب برای: آزمونهایی که ترتیب را در نظر میگیرند (مانند تست مان-ویتنی، ویلسون، اسپیرمن برای همبستگی رتبهای)
 
	
	 
	- فاصلهای (Interval): مقیاس با فواصل مساوی اما بدون صفر مطلق معنایی (مثلاً دما به سانتیگراد)
	
		- مناسب برای: محاسبه میانگین، انحراف معیار؛ آزمونهای پارامتریک در صورت رعایت پیشفرضها
 
	
	 
	- نسبتی (Ratio): مقیاس با صفر مطلق (مثلاً قد، وزن، زمان)
	
		- مناسب برای: اکثر تستهای پارامتریک و رگرسیون
 
	
	 
آزمونهای مقایسهای براساس تعداد گروهها و نوع داده
	مقایسه دو گروه مستقل
	- متغیر وابسته: فاصلهای/نسبتی (نرمال و واریانسهای برابر) —> آزمون t مستقل (Independent samples t-test)
 
	- متغیر وابسته: فاصلهای اما نرمالیت برقرار نیست یا دادههای دارای اوتلایر زیاد —> آزمون ناپارامتریک مان-ویتنی (Mann–Whitney U)
 
	- متغیر وابسته: ترتیبی —> مان-ویتنی یا تست ویلکاکسون (برای جفتها)
 
	- متغیر وابسته: اسمی (دو وضعیتی) —> آزمون کایدو یا آزمون فیشر (Fisher’s exact) برای نمونههای کوچک
 
	مقایسه دو گروه وابسته (جفتشده)
	- متغیر وابسته: فاصلهای/نسبتی و نرمال —> t وابسته (paired t-test)
 
	- متغیر وابسته: فاصلهای/نسبتی و نرمالیت برقرار نیست —> آزمون ویلکاکسون (Wilcoxon signed-rank)
 
	- متغیر وابسته: اسمی (دو حالت) —> آزمون مکنمار (McNemar) برای دادههای زوجی باینری
 
	مقایسه بیش از دو گروه مستقل
	- متغیر وابسته: فاصلهای/نسبتی و نرمال با واریانسهای برابر —> ANOVA یکطرفه (One-way ANOVA)
	
		- اگر ANOVA معنیدار شد، برای مقایسه جفتی از آزمونهای پسسنجی مثل تست توکی (Tukey) استفاده کنید.
 
	
	 
	- اگر فرض نرمالیت نقض شود —> آزمون ناپارامتریک کروسکال-والیس (Kruskal–Wallis)
 
	- دادههای ترتیبی —> کروسکال-والیس
 
	مقایسه بیش از دو گروه وابسته (اندازهگیریهای تکراری)
	- متغیر وابسته: فاصلهای/نسبتی و فرضیات برقرار —> ANOVA تکراری (Repeated Measures ANOVA)
 
	- فرضیات نقض شود —> آزمون فریدمن (Friedman)
 
آزمونهای همبستگی (رابطه بین دو متغیر)
	- دو متغیر فاصلهای/نسبتی و توزیع نرمال —> همبستگی پیرسون (Pearson’s r)
 
	- حداقل یکی از متغیرها ترتیبی یا توزیع نرمال برقرار نیست —> همبستگی اسپیرمن (Spearman’s rho)
 
	- متغیرهای اسمی —> ضریب فی (Phi) برای جدول 2×2 یا کواسمخت (Cramér’s V) برای جداول بزرگتر
 
آزمونهای تناسب و استقلال
	- آزمون کایدو برای استقلال (Chi-square test of independence): بررسی اینکه آیا دو متغیر اسمی مستقل از یکدیگر هستند یا خیر.
 
	- آزمون کایدو برای برازش (Goodness-of-fit): مقایسه توزیع مشاهدهشده با توزیع مورد انتظار.
 
	- آزمون فیشر (Fisher’s exact) برای تعداد سلولهای کوچک (مناسب جداول 2×2 با فراوانیهای کم)
 
آزمونهای رگرسیونی و مدلسازی
	- رگرسیون خطی ساده/چندگانه: زمانی که متغیر وابسته فاصلهای/نسبتی و روابط خطی بین متغیرها وجود دارد و پیشفرضها (نرمال بودن خطاها، همواریانس، استقلال) برقرار است.
 
	- رگرسیون لجستیک باینری: متغیر وابسته دوحالتی (مثلاً موفق/ناموفق)، متغیرهای پیشبینی میتوانند اسمی، ترتیبی یا فاصلهای باشند.
 
	- رگرسیون پواسون یا نِگاتیو باینوم: برای متغیرهای شمارشی (counts).
 
	- مدلهای چندسطحی (Mixed-effects/Hierarchical): دادههای خوشهای یا تکراری (مثلاً شرکتکنندگان چندبار اندازهگیری شدهاند).
 
تستهای نرمالیت و بررسی پیشفرضها
قبل از انتخاب آزمون پارامتریک باید پیشفرضهای آن را بررسی کنید:
	- تست نرمالیت: شاپیرو-ویلک (Shapiro–Wilk) برای نمونههای کوچک تا متوسط، کولموگروف-اسمیرنوف (KS) برای نمونههای بزرگ (هرچند KS حساس به تغییرات است).
 
	- ترسیم نمودارها: هیستوگرام، Q-Q plot (نمودار نُرم-نُرم) برای بررسی بصری نرمالیت.
 
	- بررسی همواریانس: آزمون لوین (Levene’s test) یا آزمون براون-فورسیس (Brown–Forsythe). اگر پیشفرضها نقض شوند: یا از آزمونهای ناپارامتریک استفاده کنید یا تبدیلاتی مانند لگاریتم، ریشه دوم یا Box–Cox را امتحان کنید.
 
نمونههای کاربردی (مثالهای عملی)
مثال 1: مقایسه میانگین فشار خون بین دو گروه درمان و کنترل (نمونههای مستقل)
	- اگر فشار خون دادهی فاصلهای و نرمال باشد —> t مستقل
 
	- اگر نرمالیت برقرار نباشد —> مان-ویتنی
 
مثال 2: بررسی رابطه بین تعداد دفعات ورزش در هفته (شمارشی) و نمره سلامت روان (فاصلهای)
	- اگر نمره سلامت روان نرمال باشد و رابطه خطی باشد —> رگرسیون خطی یا همبستگی پیرسون
 
	- اگر هیچیک برقرار نباشد —> همبستگی اسپیرمن یا مدلهای رگرسیونی مناسب برای شمارش (Poisson)
 
مثال 3: بررسی رابطه بین تحصیلات (ابتدایی/متوسطه/دانشگاه) و رضایت شغلی (بله/خیر)
	- تحصیلات: اسمی یا ترتیبی؛ رضایت: دوتایی اسمی —> آزمون کایدو یا رگرسیون لجستیک برای مدلسازی اثر تحصیلات بر احتمال رضایت
 
نکات کاربردی و توصیههای تجربی
	- همیشه با بررسی دادهها آغاز کنید: توزیعها، مقادیر گمشده، اوتلایرها.
 
	- اندازه نمونه را در نظر بگیرید: آزمونهای پارامتریک معمولاً به اندازه نمونه مناسب حساسترند؛ نمونههای خیلی کوچک قدرت آزمون را کاهش میدهند.
 
	- از آزمونهای ناپارامتریک در مواقعی که پیشفرضها نقض است یا مقیاسها ترتیبی هستند، استفاده کنید.
 
	- برای نتیجهگیریهای علت-معلولی، طراحی مطالعه (راندومشده، کنترلشده) مهمتر از فقط تحلیل آماری است.
 
	- در گزارش نتایج، تنها p-value کافی نیست: از اندازه اثر (effect size)، فواصل اطمینان، و نمودارها کمک بگیرید.
 
	- اگر شک دارید، از روشهای ناپارامتریک یا روشهای بوتاسترپ (bootstrap) برای برآوردهای بدون فرض توزیع استفاده کنید.
 
	- برای دادههای پیچیده یا خوشهای از مدلهای چندسطحی استفاده کنید تا وابستگیها نادیده گرفته نشوند.
 
چکفهرست سریع برای انتخاب آزمون
	- متغیر وابسته چه مقیاسی است؟ (اسمی/ترتیبی/فاصلهای/نسبتی)
 
	- تعداد گروهها و مستقل/وابسته بودن نمونهها؟
 
	- آیا دادهها نرمالاند؟ آیا واریانسها برابرند؟
 
	- آیا متغیرهای توضیحی هم اسمی/ترتیبی یا فاصلهای هستند؟
 
	- هدف شما چیست؟ مقایسه؟ پیشبینی؟ بررسی همبستگی؟
 
سخن آخر
انتخاب آزمون مناسب نه یک هنر اسرارآمیز، بلکه یک فرآیند منطقی مبتنی بر شناخت نوع دادهها، فرضیه تحقیق و پیشفرضهای آزمون است. امیدوارم این راهنمای جامع به شما کمک کند تا با اعتماد به نفس بالاتر و اشتیاق بیشتر به سراغ دادهها و تحلیلها بروید. یادتان باشد: پژوهش دقیق و تحلیل اصولی، اولین قدم برای تولید علم قابل اعتماد است — و شما با دانستن اصول انتخاب آزمون در مسیر درستی هستید!