آکادمی و موسسه علمی پژوهشی ابن سینا

نتیجه گیری حاصل از انجام پایان نامه علوم سیاسی حاضر

با عنایت به آنچه تاکنون از نظر گذشت می توان گفت بحران گرجستان در آگوست 2008، همچون درختی است که به ظاهر جثه ای کوچک دارد اما ریشه ای عمیق در خاک دوانده و با توجه به تبعات و شرایط طرفین درگیری ،در گستره جامعه بین المللی سایه ای فراگیر افکنده است . سایه ای که نه تنها تحولات منطقه ای و جهانی، بلکه حقوق بین الملل را نیز تحت تاثیر داده است .
به طور کلی منطقه قفقاز و به ویژه قفقاز جنوبی به دلیل واقع شدن در منطقه حساس و استراتژیک اوراسیا  مود توجه قدرتهای منطقه و جهانی است و به نوعی یه جایگاه رقابت و تقابل قدرتهای بزرگ (روسیه وغرب) تبدیل شده است . همین مسأله موجب در هم پیچیدگی سیاست و حقوق بین الملل گردید و باعث شد طرفین(چه در زمان بحران اوستیای جنوبی و چه پیش و پس از آن) قواعد بین المللی را دستاویزی برای اغراض سیاسی خود سازند. اما آنچه در این پایان نامه مورد توجه قرار گرفته ، بعد حقوقی مسأله است.
    بسیار ساده لوحانه است چنانچه نبرد و بحران گرجستان را در محدوده زمانی 8 الی 12 آگوست 2008 بگنجانیم. چراکه این امر نتیجه یک سلسله تحولات واقدامات صورت گرفته در دهه های اخیر میان روسیه و گرجستان به شمار می رود. درحقیقت از همان زمان که گرجستان به دنبال فروپاشی شوروی سابق اعلام استقلال نمود ، جمهوری های اوستیای جنوبی، آبخازیا و اوجاریا نیز از سلطه دولت مرکزی خارج شده و جنبش های استقلال طلبی آنان شدت یافت. در مقابل ،دولت مرکزی گرجستان در قانون اساسی جدید خود مصوب 1995 اشاره ای به وضعیت سیاسی اداری این سه منطقه نکرده و با پیچیده کردن مسأله جدایی طلبی ، مقدمات تنش های شدیدتر را فراهم آورد.
    از سویی روسیه به جدایی طلبان اوستیای جنوبی و آبخازیا (که درکنار مرزهای جنوبی این کشور جای داشتند) توجه ویژه ای نشان داده و برای تقویت حضور خود در آن مناطق استراتژیک، در برهه های مختلف به امتیازدهی و حمایت از اوستیای حنوبی و آبخازیا می پرداخت. از جمله این اقدامات می توان به اعطای گذرنامه روسی به اتباع این دو منطقه ویا حضور نظامیان روسیه در اوستیای جنوبی و آبخازیا اشاره نمود.
    در خلال دو دهه گذشته گرجستان که خود دولتی تازه به استقلال رسیده به شمار می رفت، برای حل بحران  و درگیری های داخلی حاصل از تنش های جدایی طلبی به شیوه های متعددی دست زده است. "بیش از صدها ملاقات دوجانبه ، سه جانبه و چهارجانبه با همکاری و میانجیگری سازمان ملل متحد، سازمان امنیت وهمکاری اروپا ، شورای اروپا ، سازمان کشورهای مشترک المنافع ، اتحادیه اروپا و دیگر نهادهای فعال در تفلیس،سوخومی،واشنگتن،ژنو،استانبول،یاتا،سوچی و دیگر نقاط جهان، ونیز صدور بیش از 30 قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد و دیگر نهادهای فعال"  برای حل چنین بحران هایی صورت پذیرفت ، اما هیچکدام اثری قطعی و پایدار به دنبال نداشت. 
    در نهایت به دنبال شدت یافتن درگیری میان اوستیای جنوبی و دولت مرکزی گرجستان ، نیروهای نظامی تفلیس در 7 آگوست 2008 حمله سنگینی علیه اوستیای جنوبی آغاز نموده و تسخینوالی (مرکز اوستیای جنوبی) را به تصرف در آوردند. یک روز بعد نیروی نظامی مجهز روسیه وارد خاک گرجستان شد و تا نزدیکی تفلیس پیشروی نمود و از زمین و دریا و هوا با حملات شدید خود گرجستان را تحت فشار قرار داده و از منطقه درگیری (دراوستیای جنوبی) خارج نمود. اما نبرد در اینجا به پایان نرسید بلکه فاز دوم جنگ با ورود نظامیان روسیه به آبخازیا و نیز بمباران ساختارهای نظامی و غیرنظامی گرجستان ادامه یافت. درنهایت با امضای موافقتنامه آتش بس میان طرفین، درگیری به پایان رسید ؛اما روسیه علیرغم این قرارداد تا مدتها نیروهای نظامی خود را در منطقه نگاه داشت. همین اقدامات دولت روسیه ، پاکدستی او را در توجیهات حقوقی اش دچار خدشه می کند.
    در نگاهی بی طرفانه به کلیت جنگ اخیر، نمی توان یک طرف را به عنوان ناقض حقوق بین الملل و مقصر قطعی این قضیه شناخت. چه آنکه هر یک از طرفین به نوبه خود در مقطعی خاص قواعد حقوق بین الملل را زیر پا گذارده اند. فارغ از حملات پراکندة پیش از 7 آگوست ، گرجستان آغاز کننده حمله شناخته شده ، اما آغاز کننده نبردی داخلی است. چرا که اوستیای جنوبی هرچند استانی خود مختار به شمار می رفته ،اما بخشی از خاک سرزمین گرجستان محسوب می شده است.

جهت دانلود فایل کمک آموزشی انجام پایان نامه علوم سیاسی کلیک کنید

در صورت داشتن هرگونه سوال در ارتباط با نحوه انجام پایان نامه علوم سیاسی با ما در ارتباط باشید.