آکادمی و موسسه علمی پژوهشی ابن سینا

بحث و نتیجه گیری حاصل از انجام پایان نامه مدیریت ترافیک حاضر

دارنده یا راننده وسیله نقلیه صرفاً زمانی می تواند از مسئولیت رهایی یابد که اثبات نماید فعل عمدی یا تقصیر نابخشودنی خوانده علت انحصاری حادثه بوده است و مطابق بند 2 ماده 3 و بند 3 ماده 3 قانون حوادث رانندگی مصوب 1985 در مورد اشخاص زیر 16 سال و بیش از هفتاد سال و افراد دارای بیش از 80 در صد معلولیت اعمال نمیشود.در مورد این دسته از اشخاص راننده یا دارنده صرفاً می تواند به فعل عمدی آنها استناد کند..تقصیر زیاندیدگانی که در هنگام حادثه رانندگی سه ویژگی بالا را دارند ، نسبت به خساراتی که بر شخص آنان وارد می آید، علیه ایشان قابل استناد نیست ، مگر اینکه تقصیر عمدی داشته باشند .در این صورت دارنده هیچ تکلیفی درباره جبران خسارت نخواهد داشت .تقصیر سایر زیاندیدگان( غیر از آنان که سه ویژگی فوق را دارند) نیز درباره آسیب های وارد بر شخص علیه ایشان قابل استناد نیست ، مگر اینکه مرتکب تقصیر عمدی یا خطای غیر قابل اغماضی که برای خوانده نامنتظر واحترازناپذیر است، شده باشند.در این فرض ، چنین تقصیری آنان را از حق جبران تمام یا بخشی از خسارت خود محروم میسازد.
2-در زمانی که اغلب کشورهای قاره اروپا مسئولیت محض را در مورد حوادث رانندگی اعمال می کنند ، حقوق انگلیس عمدتاً به مقررات سنتی تقصیر در این مورد ( تصادفات وسایل نقلیه با عابر پیاده ) استناد می کنند.دراین ارتباط دادگاهها استاندارد بالایی، برای مراقبت از عابرین پیاده به کار میبرند . در واقع تقصیر در این حوزه بیشتر از دیگر حوزه ها نقش عینی یا مطلق به خود میگیرد تا آنجا که در بیشتر موارد نقش مصنوعی پیدا میکند .البته تفسیر مطلق به شرح فوق از تقصیر تا حدودی از مسئولیت مطلق فرانسه متفاوت است.به نحوی که در مقایسه حقوق کشور های اروپایی در خصوص مسئولیت مدنی ناشی از حوادث رانندگی مشخص میشود در بیشتر این کشور ها در این مورد رژیم مسئولیت محض ومطلق حاکم شده است در حالیکه در کشور انگلیس ، رژیم مسئولیت در این مورد ، تقصیر نوعی است . مهمترین تفاوت این دو با یکدیگر در اثبات تقصیر است و این امر برای زیاندیده دشوار است. 
در کشور های با رژیم مسئولیت محض ، اثبات تقصیر لازم نمی باشد ؛ در حالیکه در مواردی که رژیم مسئولیت مبتنی بر تقصیر ، اثبات تقصیر لازم است.در حقوق انگلیس تقصیر مشترک زیاندیده در مورد همه اشخاص صرفنظر از سن آنها پذیرفته شده است ولی در حقوق فرانسه تقصیر مشترک زیاندیده فقط در صورت تقصیر نابخشودنی و فعل عمدی پذیرفته شده است.
3-در حقوق ایران ، رژیم مسئولیت ناشی از حوادث رانندگی ، اصولاً تابع قواعد عام مسئولیت مدنی میباشد؛ مگر اینکه قانونگذار بنا به مصالحی در این مورد مقررات خاصی وضع نموده باشد. به عنوان مثال ، قانونگذار در حوادث رانندگی وسایل نقلیه با عابرین پیاده از قواعد عام عدول کرده و با توجه به اهمیت موضوع ، در این خصوص احکام خاصی مقرر نموده است که فرضهای مختلف این حوادث به شرح ذیل میباشد.
الف)هنگامی که وسیله نقلیه وعابر هردو مقصر باشند :راننده به عنوان مباشر قوی تر از سبب دارای مسئولیت کیفری ومدنی است .ب) راننده مقصر ولی عابر فاقد تقصیر است: راننده به عنوان مباشر مقصر دارای مسئولیت کیفری ومدنی است. ج) هیچ کدام از عابر و وسیله نقلیه مقصر نباشند: راننده مسئولیت کیفری ندارد ولی بنابر قاعده اتلاف دارای مسئولیت مدنی اشت. د) عابر مقصر ، ولی راننده وسیله نقلیه فاقد تقصیر است که در این صورت عابر به عنوان سبب قوی تر از مباشر تلقی شده و راننده هیچ گونه مسئولیتی ندارد که در این خصوص مبنای قانونی آنها مواد 333 قانون مجازات اسلامی ، ماده 4 قانون ایمنی راهها وراه آهن و ماده 26 قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی مصوب 1389 می باشد که شرح و بررسی وتعیین رابطه مواد مذکور اختصاراً به شرح ذیل می باشد:

جهت دانلود فایل کامل کلیک کنید

در صورت داشتن هرگونه سوال و یا نیاز به مشاوره در زمینه آموزش انجام پایان نامه مدیریت ترافیک با ما در ارتباط باشید.